Laagjes hadden we nodig om ons te beschermen tegen ervaringen/gevoelens die te moeilijk waren om te voelen. Vaak al vanaf toen we nog heel klein waren. We begrepen niet wat er om ons heen gebeurde en om ons ‘zelf’ te beschermen maakten we gebruik van onze overlevingsmechanismen, zoals vechten, vluchten en bevriezen. In plaats van leven gingen we op standje overleven en leven vanuit angst. Toch gaf dit ons toen een veilig gevoel. Als kind waren we afhankelijk van onze ouders en hadden we geen andere keuze.
Hoe lang wil jij nog doorgaan met overleven?
Als volwassenen reageren we nog steeds vanuit deze overlevingsmechanismen op het moment dat iets of iemand ons triggert. We voelen ons aangevallen, gekwetst en weten niet anders te reageren dan door terug te vechten (ruzie), te vluchten (weg te lopen) of te bevriezen (stilhouden). Vaak gebeurt dit onbewust. En zolang we ons niet bewust zijn vanuit welke oude patronen we reageren, blijven we doen wat we altijd doen en blijven we reageren vanuit oude pijn en angst die onder dit gedrag ligt.
Net zolang totdat er iets knapt en voelen; ‘ik wil dit niet meer’. Dan komt er ruimte om te voelen wat niet eerder gevoeld kon worden. Het gaat weer stromen. En er komt ruimte voor verandering, om het anders te doen. En gaan we andere keuzes maken.
Kies jij voor verandering?
Wacht dan niet langer en gun jezelf een reset. Samen kunnen we kijken vanuit welke overlevingspatronen jij nog steeds reageert en welke pijn en angsten daaronder liggen. Weer bewust maken wat al die tijd onbewust is gebleven. Zodat oude pijn gezien, gevoeld en erkend kan worden en uiteindelijk ‘vanzelf’ losgelaten wordt.
Dit hoef jij niet zelf te doen, dit gebeurt op het moment dat jij je weer bewust wordt. Je lichaam laat dan los. Dan heb je geen laagjes meer nodig om jezelf te beschermen. Dat voelt kwetsbaar, maar daar ligt ook je kracht. Omdat je dan reageert vanuit verbinding met jezelf. Vanuit liefde en niet meer vanuit angst.
Liefde is ontspanning voor het lichaam. Angst is stress voor het lichaam.
